Atölye Hakkında

“Bireysel Anlatım Aracı Olarak Fotoğraf”

Burada "iyi fotoğraf nasıl oluyormuş" anlatılmayacak.

Fotoğraf “kendini estetik kaygılarla da ifade etme” biçimlerinden biridir, birçok benzeri gibi. Ve her sanatsal üretim gerektiği kadar estetik olmalıdır. Ne daha az, ne daha çok.

İfade etmek insanın kendini seçilmiş/hedeflenmiş diğerlerine “açık” hale getirmesidir.

İnsan kendini nasıl ifade eder?

Önemli olan bir fotoğrafın peşinde koşmak mı yoksa bir dizi fotoğrafla bir şeyler anlatabilmek mi? Fotoğrafları yan yana koyduğumuzda ne görüyoruz? Biz gördüğümüzü sanıyoruz da bakanlar görmüyorlar mı yoksa?

"İyi bir gözlemci olmak" önemli olmakla birlikte, bu "iyi anlatan olmak" anlamına da gelmez her zaman.

"İyi"ler bir yana, gözlemci olmakla başlar fotoğraf elbet ama neyi, nasıl anlatacağı üzerine düşünmeli fotoğrafçı herşeyden önce.

Dilini, yöntemini, tekniğini arayıp durmalı. Beslenmeli beslenebildiğince her kaynaktan. Tüketerek ama ve hep üreterek de; yani tükettiklerimizle çoğalabilerek, yenilenebilerek, yenileşebilerek.

Öyle ya, diğerleri ile yan yana gelince nereye oturacak bu hikayede bu kare? Binlerce kare fotoğrafa ne gerek? Özgüveni olmayanlar söz eder kaç bin kare çektiğinden ya da ne yaptığını bilmeyenler.

Önce dünyaya bakmak üzerine düşünmeli, konuşmalı, izlemeli, dinlemeliyiz. Konuştuklarımız, izlediklerimiz, dinlediklerimiz düşüncelerimizi beslemeli.

İzlemek derken başkalarının fotoğraflarını, filmlerini izlemeliyiz.

Dinlemeliyiz derken birbirinden farklı yaklaşımlara sahip fotoğrafçıları toplantılarımıza davet edip dinlemeliyiz.

Sadece onları mı? Müzik de dinlemeliyiz. Kimi zaman hiç dinlemediklerimizi.

Her proje katılımcısı bir birey olması nedeniyle kendini kendi seçtiği bireysel anlatım yolu ile ifade etmelidir.

Hayatın akışı içinde kuştu, kediydi, zenciydi, çocuktu, otobüstü, yaşlıydı, denizdi, domuzdu derken yaşama dokunmadan ömrü tüketmek misali fotoğraf çekme biçimimiz de yaşam biçimimizin aynası oluveriyor. Her gün daha fazla tükettiğimiz bu dünyada, kendimizi de tüketirken bir durup, bir soluk alıp ne yaptığımıza, niye yaptığımıza bakabilmemiz için izin verelim fotoğraf bize yardım etsin...

Atölye Yürütücüleri
Emin ALTAN
Neşet KUTLUĞ


Kimler Katılmalı?

Fotoğrafı bir ifade aracı olarak seçenler, yaşamla kurduğu bağı geliştirmek (Ve belki de dönüştürmek) için fotoğraftan yardım almaya açık olanlar bu atölyeye katılmalı.

Program

Atölye süresi 16 haftadır.
Her biri 2 - 3 saat süren haftalık toplantıların, içerik olarak ödevlerin, konukların, fotoğrafçı incelemelerinin, filmlerin yer aldığı bir süreç.
Toplantılar İFSAK eğitim salonlarında yapılır ve Cuma günleri saat 19:30’da başlar.
İlk toplantı tarihi: 19 Mart 2010

Katılımcı Sayısı
En az 10 en fazla 20 kişi.

Program Hedefi

Katılımcıların, program süresince yapılan çalışmalardan beslenerek kendilerine birer proje seçmeleri ve bu projeyi gerçekleştirmeleri beklenmektedir.

Uygulama ve Yöntem

• Atölye programları fotoğraf ve farklı disiplinleri temsil eden konukların katılımı ile de zenginleştirilecektir.
• Atölye kapsamında uygulanacak program, verilecek ödevler ve seçilen projelere paralel olarak dünya fotoğrafının klasikleşmiş ve çağdaş fotoğrafçıları ve çalışmaları incelenecek, yine aynı kapsamda diğer disiplinler (Sinema, müzik, edebiyat, vb.) ile program desteklenecektir.
• Atölye yürütücüleri fotoğrafın kollektif değil bireysel bir üretim alanı olduğunu düşünmektedirler. Bu nedenle bu proje çalışmasında topluca fotoğraf çekmeye çıkılmayacak, fotoğraf gezisi düzenlenmeyecektir..
• Fotoğrafların paylaşımı dijital ortamda olacaktır.
• Üretilen fotoğrafların teknik sorunları özellikle ifade edilmek istenenle ilişkisi ölçüsünde ele alınacaktır.
• Atölye yürütücülerinin rolü yargılamak, değerlendirmek, öğretmek, eğitmek değil. “Yol göstermek” ve kolektif katılımı sağlayarak fotoğraf algısını ve fotoğraf değerlendirmeyi geliştirmek için kolaylaştırıcılık olacaktır.